Oh jongens mijn eerste blog! Ik schrijf al verhalen sinds ik een klein meisje ben. Vroeger over mijn zelfbedachte tweeling. En nu, 30 jaar later, over onze avonturen met onze eigen tweeling! Terwijl ik dit schrijf zit ik in het middagzonnetje op ons buitenterras onder de pergola. Dit is toch echt wat ze noemen het Spaanse leven! De vogeltjes fluiten, de hondjes liggen aan mijn voeten en de kids zijn op school. Op de achtergrond hoor ik het gefluit van Frans en wat gerommel in het derde appartement van Steven.
De vraag die ons het meeste gesteld wordt is: Waarom Spanje? Als je me dat 12 jaar geleden had gevraagd had ik je er geen antwoord op kunnen geven. Ik was er namelijk nog nooit geweest! Steven en ik hebben elkaar in januari 2011 leren kennen. Heel cliché zijn we samen een weekend naar Parijs geweest en zijn we daar letterlijk verliefd op elkaar geworden! Onze eerste echte vakantie samen was een paar maanden later naar Lloret de Mar. Niet het mooiste stukje Spanje, maar het weer in Mei beviel me wel! Twee maanden later gingen we naar Empuriabrava, een plekje aan de Costa Brava. Vrienden van Steven woonden er al een paar jaar en runden er een surfschool. Hij hielp er iedere zomer een seizoen uit als windsurfleraar en dat jaar mocht ik mee. We zijn er die zomer zes weken gebleven.
Toen we Empuriabrava binnenreden was ik niet heel enthousiast. Het strand en de boulevard waren mooi, maar er was in de omgeving veel industrie. Mijn vakanties gingen meestal naar Frankrijk, lekker kamperen in de natuur. Maar het was zó gezellig in Empuriabrava dat we besloten ieder jaar weer te gaan. We besloten zelfs in 2017 om er in de buurt te trouwen. We huurden een groot landhuis waar we met al onze familie en vrienden een week logeerden, en op het einde van de week trouwden we in Sant Marti D'Empuries. Twee dagen voor ons huwelijk kwamen we erachter dat we zwanger waren. Dat hebben we dan ook maar meteen aan iedereen verteld!
Ook Pip en Riff werden met het Spanje virus besmet, toen ze nog geen half jaar oud waren zaten we al in de auto op weg naar Spanje. In de zomer van 2019 zaten we op de camping en waren we lekker aan het barbecueën. Ik herinner mij het moment nog als de dag van gisteren toen Steven zei: 'Wat zou jij er eigenlijk van vinden als we een jaar gaan reizen?' Ik hoefde er niet lang over na te denken. Nog geen dag later had hij al een kleine vrachtwagen online gevonden die onze camper zou worden. En voor je het weet zit dan daar waar je nooit van had durven dromen!
Als ik verhalen hoor van gezinnen die op de bonnefooi vertrekken met kleine kinderen dan denk ik ook: 'Jeetje wat dapper!' Maar het avontuurlijke zit in ons bloed. Pip en Riff weten niet beter en ze genieten volop van het samenzijn en de vrijheid, de natuur. Wij zijn behoorlijk positief ingesteld en we denken natuurlijk wel goed over dingen na. Mis gaan kan het altijd maar dan ben je die ervaring rijker. Wij zijn geen 'wat als..' mensen. Zo, nog even tijd om wat te schilderen voordat ik de boefjes uit school ga halen!
Voor vandaag, un beso grande en hasta pronto!
Liefs!
Ons eerste jaar samen bij Surfcity.
Ons huwelijk in Spanje